Snippet

Notatnik śmierci

Light Turner znajduje magiczny notes i wykorzystuje go, by wymierzać sprawiedliwość, czym zwraca na siebie uwagę pewnego detektywa, demona i dziewczyny z klasy.

gatunek: Fantasy, Thriller
produkcja: USA
reżyseria: Adam Wingard
scenariusz: Vlas Parlapanides, Jeremy Slater, Charley Parlapanides
czas: 1 godz. 41 min.
muzyka: Atticus Ross, Leopold Ross
zdjęcia: David Tattersall
rok produkcji: 2017
budżet: 40 milionów $

ocena: 5,0/10

















Życzenie śmierci


Pamiętacie tę wredną nauczycielkę, która się na Was uwzięła i choć temu wielokrotnie zaprzeczała, wiedzieliście, że kłamie? Albo tego takiego gostka, który zawsze się z was śmiał? Albo osobę, która ciągle uważała Was za zero i nie pochwalała żadnych waszych dokonań? Na pewno pamiętacie. Czy nie zdarzyło wam się choć raz życzyć im śmierci? Oczywiście życzenie komukolwiek śmierci jest bardzo złym zachowaniem, co nie znaczy, że większości z nas przynajmniej raz zdarzyło się tak powiedzieć. W napływie gniewu ludzie mówią i robią wiele rzeczy. Jednakże w większości przypadków jest to po prostu rzucanie słów na wiatr. Bez większego pokrycia. Albowiem jedyna osoba, która później się przejmuje dokonanym aktem, jesteśmy my sami. A co jeśli w wasze ręce wpadłby osobliwy dziennik, który umożliwia zabicie każdej osoby jedynie po wpisaniu do niego jego imienia i nazwiska? Bez świadków i jakichkolwiek dowodów? Co byście wtedy zrobili? Dokonali zemsty czy uczynili z dziennika środek do osiągnięcia wyższych celów? O tym opowiada albo stara się opowiedzieć najnowsza produkcja Netflixa pt: "Notatnik śmierci".

Light to nastoletni uczeń jednego z liceów, który wiedzie proste i niezbyt interesujące życie. Jednakże pewnego dnia wszystko ulega zmianie, kiedy w ręce chłopaka niespodziewanie wada tajemniczy notatnik. Nie jest to jednak zwykły zbiór kartek papieru. Otóż przedmiot ten zwie się Notatnik śmierci i potrafi uśmiercić każdego, kogo imię i nazwisko zostanie w nim zapisane. Dostrzegając w tym możliwość zostania panem życia i śmierci Light, razem ze swoją nową znajomą uruchamiają niebezpieczny ciąg zdarzeń, który może doprowadzić do katastrofy. Czy uda im się jej uniknąć? "Notatnik śmierci" od Netflixa powstał na podstawie jednej z najsłynniejszych japońskich mang. A więc mamy do czynienia z podobnym przypadkiem co "Ghost in the Shell". Na tapetę twórcy wzięli uwielbianą przez wielu animację, by następnie zrobić z niej film aktorski. Czy warto było? Opłaciło się? Na wszystkie te pytania odpowiemy. Najpierw jednak chciałbym pochwalić pomysł wyjściowy produkcji. Choć oryginalnej mangi nie widziałem, to jednak jestem w stanie docenić sam pomysł, na którego bazie powstała animacja. To niesamowicie ciekawe i niekonwencjonalne podejście pozwoliło twórcy na dobre zapisać się w historii. Niestety tego samego nie mogę powiedzieć o filmie fabularnym. Po odbytym seansie od Netflixa z bólem muszę stwierdzić, że ich najnowsza pełnometrażowa produkcja to po prostu niewypał. Platforma internetowa, choć intencje miała dobre, to niestety porwała się z motyką na słońce. A wszystko to przez niezdecydowanie twórców odnośnie tego, jak powinien wyglądać końcowy efekt ich pracy. Albowiem podczas oglądania produkcji da się dostrzec gołym okiem, że pomysł był, ale został zrealizowany w zbyt pochopny sposób i przy użyciu zbyt wielu różnych form narracji. Tak jakby był to efekt pracy kilku reżyserów. Już sam początek sprawia wrażenie zbyt dosadnego i pochopnego wstępu do tej długiej, ale niezbyt złożonej opowieści. Zamiast stworzyć odpowiedni klimat i nastrój, twórcy po prostu wolą od razu zacząć z grubej rury i już w pierwszych minutach nasz bohater niespodziewanie staje się posiadaczem Notatnika śmierci. Nawet dobrze nie zdążyliśmy go jeszcze poznać, a on już zapisuje pierwsze nazwiska w notatniku. Później nawiązuje współpracę z nowo poznaną dziewczyna i razem niczym stróże prawa zabijają tych, którym się to należy. I to wszystko dzieje się mniej więcej w ciągu piętnastu minut. No dobra może w przeciągu pół godziny, co nie zmienia faktu, że dla mnie ten film na tym etapie praktycznie mógłby się skończyć. Niestety akcja obrazu ciągnie się dalej i na nasze nieszczęście jest mało intrygująca, niezbyt wciągająca no i przede wszystkim mało spójna. Dosłownie w przeciągu kilku minut wszystko zaczyna się powoli rozpadać, nasi bohaterowie ciągle się kłócą o sprawy moralne (całkiem w porę po wymordowaniu tylu ludzi), a na ich trop wpada jakiś tajemniczy detektyw, który nie pokazuje twarzy, ani nie przedstawia się z imienia i nazwiska. Niby nic nowego, albowiem kinematografia już wielokrotnie trawiła gorsze przypadki absurdu, niemniej jednak tym razem cały tan zabieg śmierdzi kiczem na kilometr. Jest w nim tyle sztuczności i karykatury, że nie sposób mi wręcz wypowiadać się o nim w normalny sposób. Nie powinno mnie to jednak dziwić, albowiem reszta filmu rozegrana jest właśnie w myśl takiej maniery. Natomiast podejście twórców do bohaterów oraz wydarzeń ekranowych pozostawia wiele do życzenia. Ich łopatologiczny styl prowadzenia opowieści jest mało przyjazny w odbiorze i niezbyt przekonujący. Sam film natomiast ogląda się raczej przez zasiedzenie się niż jego dobrowolne ukończenie. Brak mu płynności, lekkości oraz ciągłości akcji. Najgorsze jednak w tym wszystkim jest to, że cały film sprawia wrażenie jednego wielkiego wstępu. Produkcji tak naprawdę brak jakiegokolwiek rozwinięcia, przez co cały czas mamy wrażenie, jakby to nadal był początek. Jest to efekt zbyt wielkiego pośpiechu twórców przy kręceniu bądź też montowaniu obrazu co poskutkowało zatarciu się granic między poszczególnymi etapami produkcji. Najlepiej wyeksponowany zostaje finał obrazu, który i tak koniec końców sprawia wrażenie końca początku. Kolejnym dużym minusem jest fakt, że produkcja jedynie w niewielkim stopniu porusza zagadnienia moralne towarzyszące bohaterom przy użytkowaniu Notatnika śmierci. Nakreśla je i pokazuje jakieś konsekwencje, ale nie zagłębia się w nie specjalnie, przez co problem pozostaje praktycznie nienaruszony. Bo w sumie po co? Banał ściga banał, przez co całość sprawia wrażenie nijakiego obrazu z nijakim przekazem oraz o nijakiej wartości.

Aktorstwo wypada zdecydowanie lepiej niż fabuła obrazu, dostarczając nam dobrze zagranych bohaterów. Niestety scenariusz i tym razem się nie popisał, przez co bardzo często nasze postacie podejmują dziwne i mało wiarygodne decyzje, które koniec końców je uwłaczają. Ich postępowanie nie jest do końca jasne, co odbija się na ich wiarygodności oraz ich zamiarach. Koniec końców wszystko jest sprowadzone do jednowymiarowej wali o notatnik, czyli o władzę. Nie, żeby mnie to jakoś specjalnie dziwiło, ale twórcy mogliby się postarać nieco bardziej. W rolach głównych na ekranie zobaczymy: Nat Wolff jako Light Turner, Margaret Qualley jako Mia Sutton, Shea Whigham jako James Turner, Keith Stanfield jako L oraz Williem Dafoe jako głos Ryūka.

Strona techniczna obrazu nie zawozi. Mamy dobre zdjęcia, ciekawą muzykę oraz przyzwoite efekty specjalne. Na naszą uwagę zasługuje również klimat z pogranicza kina noir sporadycznie skąpanego w świetle neonów. Należy również dodać, że produkcja może być momentami nieco krwawa bądź brutalna.

"Notatnik śmierci" od Netflixa to niestety produkcja nieudana. Kuleje tempo, sposób prowadzenia opowieści oraz sama opowieść, która nie jest w stanie nas zbytnio zaintrygować. Jedynie aktorstwo i strona techniczna nieco podnoszą film na duszy. No i jeszcze zakończenie, które pokazuje nam jaki potencjał miała cała opowieść. Gdyby nie ono, ocena byłaby znacznie niższa. Szkoda, bo potencjał był spory.

Zapraszam do polubienia profilu facebook'okwego abyście zawsze byli na bieżąco z recenzjami.

2 komentarze:

  1. Znam mangę i serial. IMO wyszło im całkiem nieźle w odcięciu się od kultury japońskiej i zamknięciem fabuły w jednym filmie. Swoją drogą film cieszy się dużą popularnością u ludzi, którzy nie oglądają i nie czytają mang, więc chyba nie jest to nieudana adaptacja.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To super, że tobie film przypadł do gustu. Widzisz, mojej znajomej również się podobał. Mi niestety już nie i znam również wiele osób, które mają podobne odczucia. W końcu tak powinno być. Dziwnie by było jakby wszyscy lubili to samo ;) Przy pisaniu recenzji staram się być na tyle obiektywny jak to tylko możliwe. Punktuje wszystkie plusy i minusy, aby ocenić jak najlepiej. Obaj jednak wiemy, że jest to raczej niemożliwe. Mimo to, staram się jak mogę. :)

      Dzięki za komentarz i pozdrawiam

      Usuń