Christine „Lady Bird” McPherson ze wszystkich swych młodzieńczych sił sprzeciwia się matce. Kobiecie silnej, wyrazistej o jasno sprecyzowanych poglądach, pracującej bez wytchnienia jako pielęgniarka po tym, jak jej mąż stracił pracę. Warto wspomnieć, że bunt tytułowej Lady Bird to tak naprawdę walka z samą sobą, bowiem niezależność nastolatki jest lustrzanym odbiciem charakteru matki.

Małe wielkie problemy

"Cześć! Mam na imię Piotr i pochodzę z niewielkiego miasteczka. Tam się urodziłem i wychowałem. Jednakże nie jest to miejsce, w którym chcę zostać. Czuję, że ta mieścina mnie ogranicza i nie pozwala mi dostrzec większego obrazu. Udaremnia mi szersze spojrzenie na każdą sprawę. Chcę się wyrwać i w końcu zobaczyć wielki świat i czegoś dokonać. Tam nie czeka na mnie nic nadzwyczajnego. Tam nie ma dla mnie przyszłości.” Czy ta krótka wypowiedź wam czegoś nie przypomina? Jakiegoś waszego znajomego, który czuje się tak samo, a może was samych? Jak sobie z nimi radzicie i czy już jesteście po, czy może dopiero przed rewolucją? Bohaterka debiutanckiego filmu Grety Gerwig ma rewolucję dopiero przed sobą i stara się jakoś odnaleźć w tym zakręconym świecie. Czy wy też jesteście jak ona?

Christine "Lady Bird" McPherson jest uczennicą katolickiego liceum w niewielkim miasteczku Sacramento. Za rok ukończy szkołę i jedyną rzeczą, jaką pragnie, jest wyjechać na studia do Nowego jorku. Jak najdalej od rodzinnego miasta, którego nie cierpi. Niestety jej marzenie jest bardzo trudne do osiągnięcia. Jej wyniki w szkole nie są najlepsze, a ponadto jej rodzice mają problemy finansowe. Zbuntowana i pewna siebie Christine zamierza jednak osiągnąć cel ponad wszystko. Czy uda jej się? Greta Gerwig to świetna aktorka, która tym razem postanowiła stanąć po drugiej stronie kamery. Owocem tej decyzji jest film "Lady Bird", który zachwycił zagranicznych krytyków i zgarnął całą masę nagród, czyniąc go jednym z najlepiej ocenianych filmów na zagranicznym portalu agregującym recenzje. Jednakże czy obraz ten naprawdę jest taki dobry? Będę się w tej sprawie nieco powściągliwy, ale nie zaprzeczam, że w istocie jest to dobry film. Jego główny motyw kręci się wokół zbuntowanej i pewnej siebie uczennicy, która stara się jakoś nie umrzeć z nudów w swoim rodzinnym miasteczku. Produkcja ukazuje nam mniej więcej rok z życia naszej bohaterki oraz typowe nastolatkowe problemy. Pojawia się więc wątek pierwszego zauroczenia czy pierwszej inicjacji seksualnej. Reżyserka w swoim filmie pokazuje nam, jak nasza bohaterka powoli wkracza w dorosłość i stara się zrozumieć wszystko, co się dzieje wokół niej. Niezwykle ważny okazuje się klimat produkcji, który posiada niesamowicie sielankowy wydźwięk. Idealnie wpisuje się w ton całej opowieści, dzięki czemu całość posiada bardzo spójny wydźwięk. Spokojny nastrój panujący w filmowej miejscowości wielokrotnie udziela się również i nam. Z czasem nawet sami zaczynamy rozpamiętywać te nasze wczesne lata, które być może były równie buntownicze, jak naszej bohaterki. Później przychodzi czas wyborów i po pewnym czasie zmieniają nam się priorytety. Tak samo jest w przypadku "Lady Bird". To przede wszystkim film o dorastaniu, podejmowaniu właściwych wyborów oraz śmiałemu wkraczaniu w przyszłość. Jednakże jest to również historia o uświadamianiu sobie, co tak naprawdę jest w życiu ważne i jak należy dbać o te najważniejsze rzeczy, o których najczęściej zapominamy. Takim też oto sposobem na sam przód wysuwa się wątek na linii matka-córka, który zajmuje sporą część fabuły. Gerwig poświęca sporo uwagi na interakcje między tymi dwoma postaciami i robi to z niezwykłą dbałością zarazem o lekkość tej relacji, złożoność, zadziorność, ale także wiarygodność. Chce swoim filmem uchwycić prawdę zawartą w tych nieszablonowych relacjach, aby następnie przekazać nam, co tak naprawdę chciała przez to powiedzieć. Oczywiście wątkiem tym nie odkrywa niczego nowego, jednakże jest w stanie na tyle umiejętnie poprowadzić tę opowieść, że nie czuć w niej żadnej sztampy, ani kalki. Całość jest niesamowicie lekka i przyjemna w odbiorze. Reżyserka do swego sielankowego klimatu bardzo często dodaje dużą dawkę humoru i ironii, przez co udaje jej się złamać stereotypowy wygląd niewielkiej mieściny. Tak jakby jej bohaterka była pewnego rodzaju powiewem świeżości, którego wszyscy potrzebują. Niekiedy potrafi być naprawdę zabawnie, ale nie matrwcie się, że humor przytłoczy wydźwięk samego filmu. To film dający nadzieję oraz pokazujący co tak naprawdę jest w życiu ważne. Kluczem do całości okazuje się jednak uświadomienie sobie tej prawdy w odpowiednim czasie, inaczej będzie już za późno.

Strona aktorska filmu Gerwig prezentuje się na bardzo dobrym poziomie. Aktorka/reżyserka przede wszystkim świetnie nakreśla swoje postaci, dzięki czemu mamy do czynienia z nieszablonowymi, świetnie poprowadzonymi bohaterami, którzy urzekają nas swoim stylem bycia oraz charyzmą. Na pierwszym planie mamy oczywiście Christine "Lady Bird" graną przez świetną Saoirse Ronan. Jej bohaterka stara się być twardzielką, która pozjadała wszystkie rozumy. Bardzo często udaje kogoś, kim nie jest, aby zaimponować nowo poznanym znajomym. Ponadto wstydzi się swoje pochodzenia. Można by powiedzieć, że to trochę taka typowa nastolatka. Z czasem jednak zaczyna sobie zdawać sprawę, że rzeczy, które wcześniej tak lekceważyła, okazują się najważniejsze. Sama opowieść to taka jej podróż w dorosłość, by uświadomić sobie, co jest w życiu ważne. Zaraz za Saoirse mamy Laurie Metclaf, która odgrywa mamę głównej bohaterki. Ta zaś z kolei sukcesywnie stara się niwelować kolejne podboje swojej córki, sprowadzając ją na ziemię. Oczywiście chce dla niej jak najlepiej. Uważa, że stosując takie metody, wykształci w niej pewnego rodzaju pokorę i wolę walki, dzięki której ta zrozumie, że nie wszystko jej się należy, a na niektóre rzeczy po prostu trzeba samemu ciężko zapracować. W obsadzie znaleźli się również: Lusad Hedges, Timothee Chalamet, Beanie Feldstein i Tracy Lettis. Technicznie film również daje radę. Przede wszystkim są to zdjęcia, muzyka oraz świetny klimat. Ponadto warto również zwrócić uwagę na humor.

Greta Gerwig w swoim debiucie porusza bardzo ciekawy temat. Choć nie odkrywa niczego nowego, to jednak jest w stanie dorzucić coś swojego do tej opowieści. W jednym z wywiadów przyznała, że powinno się opowiadać zarazem proste, ale skomplikowane historie. Za taką uważa właśnie relacje matki z córką. Albowiem jakby zapytać kilka przypadkowych dziewczyn na ulicy o ich relacje z mamą to odpowiedź na pewno nie zmieściłaby się w jednym zdaniu. Wbrew pozorom coś w tym prawdy jest. Sam film natomiast okazuje się bardzo dobrą opowieścią o dojrzewaniu i zdobywaniu wiedzy na temat tego, co jest w życiu ważne. Jest ciekawie, lekko, przyjemnie, a ponadto z wartościowym przekazem. Obraz jest również dobrze zagrany, płynnie i konsekwentnie poprowadzony, a także wypełniony sielankowym klimatem i odrobiną humoru. Bez większych zachwytów, ale zdecydowanie z solidną oceną.

Zapraszam do polubienia profilu facebook'okwego abyście zawsze byli na bieżąco z recenzjami.

Lata 50. XX wieku. Eilis Lacey, młoda dziewczyna z Irlandii, opuszcza rodzinny kraj i wyrusza do Ameryki, by szukać szczęścia w Nowym Jorku. Początkowa tęsknota za domem mija, gdy w życiu Eilis pojawia się mężczyzna, a wraz z nim pierwsza miłość i romantyczne uniesienia. Wkrótce jednak przeszłość daje o sobie znać i Eilis musi dokonać dramatycznego wyboru między dwoma krajami i dwoma stylami życia… 

gatunek: Melodramat
produkcja: USA

reżyser: John Crowley

scenariusz: Nick Hornby

czas: 1 godz. 45 min

muzyka: Michael Brook

Nowa w mieście

Co byście powiedzieli na niesamowitą i jedyną w swoim rodzaju wyprawę, która na zawsze może zmienić Wasze życie? Zainteresowani? Wyobraźcie więc sobie swoje dotychczasowe życie. Przeanalizujcie dokładnie każdy szczegół, a następnie odpowiedzcie sobie na bardzo ważne pytanie: czy jesteście szczęśliwi? Czy czujecie się dobrze  w wykonywanym przez siebie zawodzie? Czy lubicie Wasze miejsce zamieszkania? Jeśli na wszystkie te pytania odpowiecie przecząco będzie oznaczać to, że czas na zmianę. Może powinniście zdecydować się na to samo co bohaterka naszego filmu?

"Brooklyn" opowiada o młodej Ellis Lacey, która postanawia opuścić swoją rodzinę, swoje miasto oraz swój kraj, aby znaleźć dla siebie nowe życie w Ameryce. Choć produkcja z początku może wydawać się kolejną historią miłosną to jednak nie dajcie się zwieść. Fabuła obrazu Johna Crowley'a to pasjonująca, niezwykle wciągająca, bardzo emocjonująca oraz intrygująca opowieść o młodej dziewczynie szukającej dla siebie miejsca na ziemi. Już z samego początku twórcy ukazują nam jak bardzo Ellis jest nieszczęśliwa w Irlandii oraz fakt, że bardzo chce się wyrwać z małej mieściny, w której mieszka. Twórcy ukazują nam cały proces, w którym nasza bohaterka zmaga się z decyzją jaką podjęła, ale także ukazują jak życie w Ameryce na nią wpływa. Dzięki rewelacyjnemu scenariuszowi, który fenomenalnie ukazuje nam lata 50. XX bez problemu jesteśmy w stanie przenieść się do świata filmu i razem z bohaterką przeżywać jej wzloty i upadki. Jej smutki oraz momenty radości. Twórcom udaje się wytworzyć między widzami, a postaciami niezwykłą więź, dzięki której tak świetnie jesteśmy w stanie wczuć się w ich role i odczuwać to samo co oni. W fenomenalny sposób ukazano różnice dzielące Irlandię i Amerykę jako kompletnie odrębne światy oraz kontrast pomiędzy mentalnością ludzi starego i "młodego" kontynentu. Jesteśmy świadkami jak wiele może się w naszym życiu zmienić jeśli przykładowo dokonamy zmiany środowiska, w którym żyjemy. To zaskakujące, że takie pozornie błahe sprawy w rzeczywistości  są w stanie nas zdefiniować. Jednakże oprócz rewelacyjnego świata przedstawionego produkcja ma nam jeszcze znacznie więcej do zaoferowania. W bardzo klasyczny, ale jakże intrygujący sposób opowiada nam o prawdziwej i głębokiej miłości. Mówi o nieustannej tęsknocie do tego co się porzuciło, a co na zawsze będzie się trzymać w sercu. Wszystko to sprowadza się do bardzo życiowych i pozornie prostych rzeczy, które w rzeczywistości okazują się być bardziej ujmujące niż niejedna zmyślona historia miłosna.

Jednakże scenariusz i fabuła nie są jedyną zaletą tej produkcji, albowiem "Brooklyn" posiada fenomenalnie napisane i wykreowane postacie, które już od pierwszych scen urzekają nas swoim stylem bycia. Na pierwszym planie mamy oczywiście Ellis czyli zamkniętą w sobie, cichą i pozbawioną pewności siebie dziewczynę, która podjęła niemożliwą decyzję o wyjeździe z kraju. Jednakże jak się później okazuje decyzja ta była słuszna, a sama bohaterka wiele na niej skorzystała. Jej pobyt w Ameryce to niezwykła zmiana z dziewczyny w kobietę, którą nigdy by się nie stała zostając w Irlandii. Da się to dostrzec w spojrzeniach, wyrazach twarzy oraz ubiorze. W tej roli mamy rewelacyjną Saoirse Ronan, która perfekcyjnie ukazała nam zmiany zachodzące w jej postaci. Na ekranie pojawiają się również Emory Cohen i Domhnall Gleeson jako mężczyźni zainteresowani główną bohaterką. Jednakże każdy z nich zakochał się w niej z innych powodów i w innej rzeczywistości. Drugi plan także nie zawodzi ze świetną Julie Walters oraz Jimem Brodabentem będących dopełnieniem całego obrazu.

Pod względem technicznym produkcja również nie odstaje od wysokich standardów. Mamy świetne zdjęcia Yves Bélangera, który bardzo często skupia się na twarzy naszej bohaterki wyrażającej mnóstwo emocji. Warto również zwrócić uwagę na spokojną i sielankową muzykę Michaela Brooka, która rewelacyjnie wpasowuje się w naszą opowieść. Nie można oczywiście zapomnieć o lekkim humorze, świetnej scenografii oraz kostiumach, które bez problemu odzwierciedlają lata 50.

A więc jesteście gotowi tak jak Ellis wyruszyć w waszą przygodę życia? Zmienić wszystko z dobrego na lepsze i poczuć się szczęśliwym? Nie wiem jak wy ale ja jestem gotów. Jednakże żeby zmienić swoje życie nie muszę wcale wyjeżdżać do Ameryki. Wystarczy, że podejmę decyzję, która będzie dla mnie wiele znaczyła i już samo to będzie dla mnie świadectwem o przełomie jaki dokonałem w swoim życiu. "Brooklyn" właśnie opowiada o takich nieustających zmianach, które ostatecznie mogą uczynić z nas kompletnie innego człowieka. Ten film to również rewelacyjny przykład na starcie się mentalności jak i obyczajów różnych krajów. Jednakże przede wszystkim najnowszy film Johna Crowleya to pasjonująca opowieść o miłości, o trudnych wyborach, o tęsknocie i o spełnianiu swoich marzeń, które z pomocą innych nie będą już dłużej marzeniami, a samą prawdą. Muszę przyznać, że niewiele tego typu filmów jest w stanie mnie poruszyć, jednakże "Brooklyn" jest wyjątkowy i warto na niego zwrócić uwagę.

Zapraszamy do lajkowania naszego profilu na facebook'u abyście zawsze byli na bieżąco z recenzjami.