.jpg)
gatunek: Akcja, Komedia kryminalna
produkcja: USA
reżyser: Phil Lord, Christopher Miller
scenariusz: Michael Bacall, Oren Uziel, Rodney Rothman
czas: 1 godz. 52 min.
muzyka: Mark Mothersbaugh
zdjęcia: Barry Petersonrok produkcji: 2014
budżet: 65 milionów $
ocena: 9,0/10
Uniwersyteckie
życie
W poprzedniej części było zabawnie, ostro i niebezpiecznie. Od tego czasu wiele się zmieniło w życiu Shmidt'a i Jenko. Jednak po nieudanej akcji złapania przestępcy dostają nowe, mogłoby się wydawać, że identyczne zadanie jak poprzednio. Mają iść na uniwerek i złapać dilera narkotyków. Wydaje się to proste lecz z biegiem czasu okazuje się, że sprawa jest bardziej zagmatwana. W końcu szukają "WiFi"! Tylko teraz jest problem z jego zasięgiem.
Reżyserzy, szybko wprowadzają nas w akcję filmu i od razu dostajemy potężna dawkę humoru. Nowe zadanie, nowa tożsamość, stare nawyki. Bohaterom jest o wiele ciężej złapać dobry trop, który ich na coś naprowadzi jako, iż inteligencja nie jest ich najlepszym atutem. Pełne werwy sceny pościgów i wieńczące to wybuchy dodają atrakcyjności i dobrze się je ogląda. W filmie znajdziemy też wiele śmiesznych podtekstów [czyt. biuro Kap. Dicksona - (Ice Cube) wyglądające jak szklany sześcian] czy chociażby nawiązań do kolejnych części.
Tak jak w jedynce, każdy z bohaterów znajduje sobie różne zainteresowania i dochodzi do sprzeczki. Nie jest to jednak pokazane tak samo jak w jedynce. Mamy tutaj przedstawioną niezwykłą więź dwóch "braci" dzięki, której każdy z nich jest dowartościowywany. Wszystko jest okraszone niesamowitą ilością scen komediowych. Czy są przekleństwa? No jasne! Częstotliwość brzydkich słów jest zatrważająco wysoka, lecz nie należy się nimi przejmować, gdyż nie powodują zgorszenia, natomiast potęgują wątki komiczne.
Mimo, iż z założenia film ma być właściwie komedią kryminalną, to wątek szpiegowski jest bardzo dobrze rozwinięty i nie ustępuje w swojej błyskotliwości i zawiłości. Co ciekawe dzięki wspólnej pracy Shmidth i Jenko są w stanie wpaść na wartościowe poszlaki dzięki czemu udowadniają, iż wcale tacy głupi nie są.
Hill i Tatum po prostu brylują po ekranie i wręcz nie są w stanie się w nim zmieścić. Ich aktorstwo i zaangażowanie w te role po prostu powala. W tej części zdecydowanie lepszą rolę ma Ice Cube, którego postać była nie do końca wykorzystana w jedynce. Ciekawą rolą może pochwalić się jeszcze Jillian Bell (Mercedes), która rozwala system swoim poczuciem humoru.
Co tu dużo pisać? "22 Jump Street" jest o niebo lepszy od swojego poprzednika, co w dobie kręcenia niezliczonej ilości sequeli wszystkiego jest niezwykłym dokonaniem twórców, którym należą się gratulacje. Jeśli ktoś tak jak ja potrzebował lub nadal potrzebuje potężnej dawki humoru i energii to ten seans wam to gwarantuje. Odreagowałem na tym ledwo dwu godzinnym filmie cały ciężkiej pracy rok szkolny i mogę spokojnie wejść w wakacje nie rozpamiętując dawnych zdarzeń. Ktoś kiedyś powiedział mi jak można stwierdzić czy film nam się podobał. Jeśli po wyjściu z kina z danego filmu zapragniemy się jak najszybciej wrócić do sali i oglądnąć go jeszcze raz to znaczy, że film nam się podobał. Ja tak właśnie miałem.
Reżyserzy, szybko wprowadzają nas w akcję filmu i od razu dostajemy potężna dawkę humoru. Nowe zadanie, nowa tożsamość, stare nawyki. Bohaterom jest o wiele ciężej złapać dobry trop, który ich na coś naprowadzi jako, iż inteligencja nie jest ich najlepszym atutem. Pełne werwy sceny pościgów i wieńczące to wybuchy dodają atrakcyjności i dobrze się je ogląda. W filmie znajdziemy też wiele śmiesznych podtekstów [czyt. biuro Kap. Dicksona - (Ice Cube) wyglądające jak szklany sześcian] czy chociażby nawiązań do kolejnych części.
Tak jak w jedynce, każdy z bohaterów znajduje sobie różne zainteresowania i dochodzi do sprzeczki. Nie jest to jednak pokazane tak samo jak w jedynce. Mamy tutaj przedstawioną niezwykłą więź dwóch "braci" dzięki, której każdy z nich jest dowartościowywany. Wszystko jest okraszone niesamowitą ilością scen komediowych. Czy są przekleństwa? No jasne! Częstotliwość brzydkich słów jest zatrważająco wysoka, lecz nie należy się nimi przejmować, gdyż nie powodują zgorszenia, natomiast potęgują wątki komiczne.
Mimo, iż z założenia film ma być właściwie komedią kryminalną, to wątek szpiegowski jest bardzo dobrze rozwinięty i nie ustępuje w swojej błyskotliwości i zawiłości. Co ciekawe dzięki wspólnej pracy Shmidth i Jenko są w stanie wpaść na wartościowe poszlaki dzięki czemu udowadniają, iż wcale tacy głupi nie są.
Hill i Tatum po prostu brylują po ekranie i wręcz nie są w stanie się w nim zmieścić. Ich aktorstwo i zaangażowanie w te role po prostu powala. W tej części zdecydowanie lepszą rolę ma Ice Cube, którego postać była nie do końca wykorzystana w jedynce. Ciekawą rolą może pochwalić się jeszcze Jillian Bell (Mercedes), która rozwala system swoim poczuciem humoru.
Co tu dużo pisać? "22 Jump Street" jest o niebo lepszy od swojego poprzednika, co w dobie kręcenia niezliczonej ilości sequeli wszystkiego jest niezwykłym dokonaniem twórców, którym należą się gratulacje. Jeśli ktoś tak jak ja potrzebował lub nadal potrzebuje potężnej dawki humoru i energii to ten seans wam to gwarantuje. Odreagowałem na tym ledwo dwu godzinnym filmie cały ciężkiej pracy rok szkolny i mogę spokojnie wejść w wakacje nie rozpamiętując dawnych zdarzeń. Ktoś kiedyś powiedział mi jak można stwierdzić czy film nam się podobał. Jeśli po wyjściu z kina z danego filmu zapragniemy się jak najszybciej wrócić do sali i oglądnąć go jeszcze raz to znaczy, że film nam się podobał. Ja tak właśnie miałem.
Show
2 Comments
prev
next
